صوفیانہ کلام

اول حمد ثناء الہی جو مالک ہر ہر دا
اس دا نام چتارن والا کسے میدان نہ ہر دا

کام تمام میسر ہوندے نام اوہدا چت دھریاں
رحموں سکے ساوے کردا قہروں ساڑ ے ہریاں

حکم اوہدے بن ککھ نہ ہلدا واہ قدرت دا والی
جیاجون نگاہ اوہدی وچ ہر پتہ ہر ڈالی

آپے دانا آپے بینا ہر کم کر دا آپے
واحد لا شریک الہی صفتاں نال سیہاپے

ماں‌پیو دی نافرمانی جو بیٹا نت کردا
فرزندی دا پیار نہ رہندا کہن کیوں اے مردا

سجن بھین بھرا نہ ہوون راضی جس بھراوں
گھر آے دن کرن نہ آدر کپن اودیاں واوں

واہ کریم امت دا والی مہر شفاعت کردا
جبراییل جیے جس چاکر نبیاں دا سرکردا

اوہ محبوب حبیب رباناں حامی روز حشر دا
آپ یتیم یتیماں تاییں ہرہتھ سرے پر دھر دا

جے لکھ واری عطر گلابوں دھوییے نت زباناں
نام اونہاں دے لایق ناہی کی قلمے دا کاناں

نال اشارت ٹکڑے کیتا جس نے چن اسمانی
سک روڑاں تھیں جس پڑھایا کلمہ زکر زبانی

حس بازار اوہدے سے یوسف بردے ہووکاندے
ذوالقرنین سلیماں‌جیسے خدمتگار کہاندے


فضل تیرے نال لوہے تردے پھٹیاں دے سنگ رل کے
کُتے وی جنت جان محمد چنگیاں دے سنگ رل کے

دنیا تے جس دکھ نین پایا اوہ کیوں‌ایا کیویں‌ایا
پچھ بلال اویس دے کولوں انہاں کیویں یار منایا

عملاں‌والے لنگھ لنگھ جاندے تے غافل غوطے کھاندے
ڈبن نہ دین محمد بخشا کامل پیر جنہاندے

جس گھر آون جاون ہووے تے رکھیے پاک نگاہواں
کعبے وانگر جانیے اس نوں تے رہیے بہن بھراواں

ککھ سواد نہ مشری اندر کھنڈاں وی چکھ ڈھٹھیاں
ایناں‌ ساریاں چیزاں نالوں گلاں میرے سجن دیاں‌مٹھیاں

ہجر تیرا جے پانی منگے تے میں کھوہ نیناں دے گیڑاں
جی کردا تینوں سامنے بیٹھا کے میں درد پرانے چھیڑاں

رحمت دا دریا الہی تے ہر دم وگدا تیرا
جے اک قطرہ بخشیں مینوں کم بن جاندا میرا

رحمت دا مینہ پاخدایا تے با غ سکا کر ہریا
بوٹا آس امید میری دا کرے دے میوے بھریا

بیلی بیلی ہر کوٰیی اکھے تے میں وی اکھاں بیلی
اس ویلے دا کویی نیں‌ بیلی جدوں نکلے جان اکیلی

مولا تو بیلی تے سب جگ بیلی تے ان بیلی وی بیلی
سجناں باہجھ محمد بخشا اج سنجی پپی اے حویلی

سفنے وچ مینوں ماہی ملیا تے میں گل وچ پالیاں‌بانہوان
ڈر دی ماری اکھ نہ کھولاں کیتے فیر وچھڑ نہ جانواں

اچیاں لمیاں ٹالیاں تے گھنیاں‌جنہاں دیا‌ں چھانوان
ہر شے بازاروں لبھ جاندی اے لبھدیاں نیں مانواں

نعت انہاں دے لایق پاکی کی دساں ناداناں
میں‌پلید ندی وچ وڑیا پاک کرے تن جاناں

ایسا نبی جنہاں دا والی سو امت کیوں جر سی
عیب گناہ خطاواں‌بابت کیوں دوزخ ول ٹرسی

کی کچھ سفت تہاڈی اکھاں خلقت دے سردارا
لاکھ صلوہ سلام تیرے تے لاکھ درود ہزاراں

دنیا تے جو کم نہ آیا اوکھے سوکھے ویلے
اس بے فیض سنگی کولوں اساں بہتر یار اکیلے

سو سو جوڑ سنگت دے ویکھے ‌آخر وتھاں پییاں
جناں بناں اک پل سی نیں‌لنگ دا اوہ شکلاں‌یاد نہ رہیاں

یار کرے جد اپنا تینوں چھٹن ہور اشناییاں
ماں پیو سجن یاد نہ رہسن حرص نہ بہناں‌ بھاییاں

پیارے آقا نے فریاما تسی کرلو‌خدمت ماں دی
جس نے کعبہ ویکھنا ہووے تک لووے صورت ماں دی

مانوان باہجوں‌کہڑا سجنوں‌دل دے درد ونڈاوندا
کنڈا جے پُتر نوں‌چبھدا تے درد مانواں نوں‌ ہوندا

ماں ورگی کویی شے نین جگ تے میں ساری دنیا پھولی
جہیڑی ٹھنڈ کلیجے نوں‌پاووے اوہ ماں دی مٹھی بولی

باپ مرن سر ننگا ہندا ویر مرن کنڈ خالی
مانوں‌باہجھ محمد بخشا کون کرے رکھوالی

ماں تے پیو نیں دونویں سجنوں رب دا مٹھا میوہ
جس نے جنت جانا ہووے کرلے دونواں دی سیوہ

ایہو دعا اے میری مولی نہ مرن کدی وی مانواں
ماں دے پیراں تھلے جنت مانواں ٹھنڈیاں چھانواں
مانواں ٹھنڈیاں چھانواں

امید کرتا ہوں یہ صوفیانہ کلام آپ سب قارییں کو ضرور بضرور پسندآے گا

اپنی دعاوں میں یاد رکھیے گا

السلام وعلیکم محمدانوش

 

جواب: صوفیانہ کلام

وعلیکم السلام



جزاک اللہ انوش جی بہت عمدہ شئیرنگ کی ھے

 

جواب: صوفیانہ کلام

ماشاء اللہ جزا ک اللہ

شیئرنگ کا شکریہ

 

جواب: صوفیانہ کلام

اچھا کلام ارسال کیا شکریہ

 

بہت خوبصورت کلام ہے۔